Jazeker, ook op woensdag wordt het vuil opgehaald om 6u30 😠. Ontbijtje, alles klaar en rond 10u30 zaten we op de trein naar het centrum. Trage start 😁.
Eerste stop: Forum Romanum. Het Forum Romanum was het centrale openbare plein van het oude Rome. Hier vonden politieke debatten, religieuze rituelen en markten plaats, en stonden iconische gebouwen zoals de Senaat en tempels. Tegenwoordig zijn de ruïnes een belangrijke archeologische vindplaats die de historische betekenis van Rome weerspiegelt.
Daarna namen we de metro naar de Spaanse Trappen waar we aten in de McDonalds. Dat hoort er nu eenmaal bij.
Terug met de metro reisden we naar het Vaticaan waar we over het Sint-Pietersplein struinden, de heilige trappen bestegen en naar de Engelenburcht wandelden.
Vandaar uit wandelden we naar Piazza Navona voor een drankje en een korte rustpauze. Prachtig en gezellig plein trouwens.
Een laatste stop werd Luciano’s Roma, een gelateria waar je ijsjes in de vorm van het Colosseum kan kopen.
De 1600 meter naar het treinstation besloten we ook te voet te doen. Daar deden we bijna twee uur over door de vele winkels onderweg.
Vind je Vespa!
Morgen is het al onze laatste dag in Rome. Het Colosseum staat bovenaan het lijstje en de rest lees je morgen!
Vanochtend werden we rond 6u30 gewekt door de vuilophaling van de camping. Niet ideaal, maar we konden daarna nog wel wat slapen.
Onze dagelijkse trein. Hij ziet er vanbinnen niet veel beter uit.
We hebben op ons gemakje ontbeten en rond 10u namen we de trein richting Rome centrum en de metro naar het Colosseum. Daar boekten we tickets, eerste vrije tijdslot was donderdag om 17u! Nog net binnen onze geplande tijd in Rome.
We wandelden langs het Forum Romanum (dat we morgen kunnen bezoeken) langs een hele resem bezienswaardigheden:
Via Sacra: een oude weg met vele tempels
Arco de Constantino: triomfboog ter ere van de verovering van Constantinopel
Fori Imperiali: de extra gebouwen die de keizers lieten optrekken ter ere van zichzelf.
De capitolini met het standbeeld van Romulus en Remus die door de wolf gezoogd worden.
Het Vitoriano: gebouw ter ere van Vitorio Emanuel II
Pantheon: een imposante kerk, opgericht voor alle goden, gebouwd in de eerste eeuw na christus en tweemaal herbouwd omwille van brand en bliksem.
De kerk van Sant Ignazio met haar plafond met optische illusies.
Van daar wandelden we de Via Del Pasta in voor een heerlijke … pasta!
De tempel van Hadrianus: een oude gevel met een hypermodern interieur.
Largo di Torre Argentina: ruïnes van oude theaters waar Julius Caesar werd vermoord.
Basilica di Santa Maria in Aracoeli: veel trappen die leiden naar een kerk vol mooie fresco’s.
Statua Colossale de Constantino : een twaalf meter hoog beeld, gereconstrueerd op basis van 9 fragmenten die in de buurt gevonden werden.
Isola Tiberina: een eiland in de rivier de Tiber, verbonden met de rest van Rome door de oudste brug van de stad Ponte Fabricio (62 voor Christus)
Van daar uit wandelden we 3 kilometer langs de Tiber onder een stralende zon. We kwamen aan op het Sint Pietersplein (bezoeken we morgen) waar we iets dronken en een vieruurtje aten. Daarna wandelden we nog even door de winkelstraat om rond 18u de metro en de trein terug naar de camping te nemen.
Met de metro liep er natuurlijk weer iets mis: door een probleem met de automaten worden 2 van onze 3 tickets niet herkend en kunnen we niet in de metro. Aan een loket kregen we een handgeschreven papiertje waarop staat dat de tickets geldig zijn tot donderdagavond. We moeten nu dus met z’n drieën door het poortje met één ticket en als iemand klaagt moeten we ons handgeschreven papiertje laten zien zodat ze ons doorlaten. Grappig. Typisch Italiaans zeker? 😀😀
Vanochtend werden we iets voor 8u wakker. We zorgden voor croissantjes en aten ons ontbijt na een zeer rustige nacht.
Stroom loskoppelen, voorruit wassen, wat opruimen en weg waren we weer! Terwijl we de camping uitreden, viel ons op dat er heel wat kleine campers langs de verlaten weg geparkeerd stonden. Met enkel een vrouw erin. Met weinig kleren aan 😳. Lovemobiles?? Remlight district??
Naast het oudste beroep ter wereld, hebben we vandaag ook het meest nutteloze beroep ontdekt: richtingaanwijzer-installateur in een Italiaanse autofabriek. De kwaliteit van de Italiaanse chauffeurs is bijna zo slecht als de kwaliteit van de wegen: sinds de kruisiging is er niets meer aan veranderd.
Snelheidslimieten lijken louter indicatief, volle en onderbroken lijnen zijn nutteloos en met één auto kan je probleemloos twee rijstroken op de autostrade bezet houden.
Maar het Toscaanse decor maakte weer veel goed.
Bijna 400 kilometer van Bologna tot Rome in iets meer dan 4 uur. Laverend tussen de gaten in de weg ging het toch nog redelijk vlot vandaag.
Iets na twee op de middag arriveerden we op de camping, na eerst fout te hebben gereden in het drukke Romeinse verkeer. De camping is zeer groot en zeer mooi. Zowel de plaatsen als het sanitair zijn ruim en mooi verzorgd. In prachtig zonnig weer aten we pasta met groene pesto. Daarna verkenden mama en Ferre de camping per step terwijl papa even uitrustte.
Rond 16u wandelden we naar het treinstation waar we tickets voor 72 uur kochten. Voor 3x 18€ mogen we drie dagen alle openbaar vervoer in de regio nemen. Tram, trein, metro en bus. Na even zoeken vonden we het juiste perron en zes haltes (en 11 minuten) later stonden we in het centrum van Rome. Op het perron van het Flaminio-station werd al duidelijk dat we in een grote stad zijn: als haringen in een ton schuifelden we naar de uitgang. Daar kwamen we terecht in … de drukke straten van Rome.
We bezochten de Trevi fontein en het Pantheon, en natuurlijk ook al enkele winkels. We aten een (veel te duur maar lekker) ijsje en wandelden rond 19u terug naar het station. Een kort voorproefje van de stad was voldoende vandaag, morgen gaan we ertegenaan!
De trein bracht ons naar Due Ponti … en reed ijskoud ons station voorbij. Verbaasd stapten we aan het volgende station uit, waar we op geen enkele manier de poortjes open kregen met ons ticket (om een halte terug te reizen). We wachtten tot een local eraan kwam en bij hem werkten de poortjes ook niet. Hij wrong zich langs de uitgang naar binnen en wij volgden zijn voorbeeld.
Toen ik de man op het perron vroeg hoe we de trein konden laten stoppen aan onze halte, werd duidelijk dat sommige dingen nooit veranderen: Italianen spreken Italiaans. En enkel Italiaans. Geen. Woord. Engels. Met Google translate stelde ik mijn vraag in het italiaans en we kregen het schaamrood op de wangen toen de man ons het halte-knopje toonde.
Eind goed al goed … na een korte vertraging arriveerden we aan de mobilhome waar we nog snel douchten en ons bed in kropen.
