Na een heerlijke nachtrust haalde mama vanochtend lekkere croissants en een brioche bij de bakker op de camping.

Na het ontbijt maakten we ons klaar om te vertrekken naar Gorges du Fier, weer een plekje dat al lang op ons verlanglijstje stond.
Het was nog erg druk rond het meer van Annecy, dus de rit van 18km duurde bijna een uur. Onderweg zwaaide en riep een koppel op de motor naar ons toen we stilstonden in de file. Dat bleken later collega Kurt Vastmans en (naar ik aanneem 😁) zijn vrouw te zijn.
De wandeltocht door de kloof was niet zo aangenaam voor papa (hoogtevrees) maar het is zeker een aanrader met alle spectaculaire zichten die je hebt in de kloof.
Na de wandeling aten we een klein hapje op het terras aan de kloof. Een klein hapje bleek geen snel hapje te zijn, we moesten meer dan 45 minuten wachten op quiche en iets wat moest doorgaan voor croque, beiden lekker gemicrowaved 😩.
Toen vertrok de rit naar Dijon, over secundaire wegen. Helaas werd Ferre al snel wagenziek, waardoor we toch voor tolwegen moesten kiezen. Dat kortte de reis in met meer dan een uur, dat was een meevaller. De tegenvaller van de dag was de péage-automaat die mijn ticketje uitspuwde waardoor het weg waaide 😱😳. Gelukkig kon mama snel op blote voeten naar buiten rennen om het ticket te gaan vangen. De Fransen zullen weer gelachen hebben met ons Belgen.
Nu staan we op de stadscamping in Dijon, morgenvroeg rijden we verder richting België.