Zomer 2022 – Frankrijk en Spanje

Vandaag was onze laatste dag van deze vakantie. We waren goed op tijd wakker, aten ons ontbijt in de camper en vertrokken richting Gistel. Daar zouden we een dag op de nieuwe camperplaats gaan staan, dicht bij oma, opa en tante Ingrid.
Rond 12u kwamen opa en oma ons oppikken in Gistel en we reden naar de Bremhoeve in Vosseslag. We hadden allemaal honger dus we wandelden naar frituur Het Vosje voor een portie echte Belgische frieten! 😋

Het was niet erg warm aan zee, dus zwemmen zat er vandaag niet in.
Na het eten gingen we even naar Bredene waar Zomerhit vandaag werd opgenomen. Sommigen wilden graag met Silly Wommers op de foto, anderen niet 😁.

We keerden terug naar het huisje van oma en opa, aten een slaatje (en pannenkoeken voor Ferre natuurlijk) en besloten vandaag nog door te rijden naar huis.

Het verkeer was rustig dus rond 22u arriveerden we thuis. Uitpakken en opruimen is voor morgen.

Vandaag deden we de verplaatsing van Dijon naar Cambrai. 450 km in het totaal, 6,5 uur rijden over binnenwegen. Deze keer waren het wel vooral rechte stukken met weinig hoogteverschil, dus niemand werd ziek onderweg.
We reden eerst tot in Pogny waar een gratis camperplaats aan het water is. Net daarvoor passeerden we een pizza-automaat die we nu ook eindelijk geprobeerd hebben.
Soort kiezen, contactloos betalen, drie minuten wachten en er komt een verse pizza uit.

We reden verder tot in Pogny waar papa even rustte op het bed en mama en Ferre inkopen gingen doen voor vanavond en morgen.
Daarna reden we in drie uur tot in Cambrai waar we een plekje kregen op een mooie rustige camping.

We bakten pannenkoeken voor mama en Ferre en kip met groentjes voor papa.

De mobilhome werd klaargemaakt voor de laatste dagen (vuil water eruit, proper water erin, voorruit zuivermaken) en we douchten ook in de mobilhome omdat de douches op de camping te koud waren.
Morgen rijden we tot in Gistel en bezoeken we oma, opa en tante Ingrid aan zee.

Na een heerlijke nachtrust haalde mama vanochtend lekkere croissants en een brioche bij de bakker op de camping.

Na het ontbijt maakten we ons klaar om te vertrekken naar Gorges du Fier, weer een plekje dat al lang op ons verlanglijstje stond.

Het was nog erg druk rond het meer van Annecy, dus de rit van 18km duurde bijna een uur. Onderweg zwaaide en riep een koppel op de motor naar ons toen we stilstonden in de file. Dat bleken later collega Kurt Vastmans en (naar ik aanneem 😁) zijn vrouw te zijn.

De wandeltocht door de kloof was niet zo aangenaam voor papa (hoogtevrees) maar het is zeker een aanrader met alle spectaculaire zichten die je hebt in de kloof.

Na de wandeling aten we een klein hapje op het terras aan de kloof. Een klein hapje bleek geen snel hapje te zijn, we moesten meer dan 45 minuten wachten op quiche en iets wat moest doorgaan voor croque, beiden lekker gemicrowaved 😩.

Toen vertrok de rit naar Dijon, over secundaire wegen. Helaas werd Ferre al snel wagenziek, waardoor we toch voor tolwegen moesten kiezen. Dat kortte de reis in met meer dan een uur, dat was een meevaller. De tegenvaller van de dag was de péage-automaat die mijn ticketje uitspuwde waardoor het weg waaide 😱😳. Gelukkig kon mama snel op blote voeten naar buiten rennen om het ticket te gaan vangen. De Fransen zullen weer gelachen hebben met ons Belgen.

Nu staan we op de stadscamping in Dijon, morgenvroeg rijden we verder richting België.